Dubrownik historia miasta

Zabudowa miasta ciągnie się od zatoki Ombla, w której znajduje się ACI Marina Dubrownik, aż po Sveti Jakov. Granice administracyjne obejmują jeszcze większy obszar, bo zgodnie z nimi Dubrownik zajmuje powierzchnię nieco ponad 364 kilometry kwadratowe. Od północnego zachodu w miejscowość wcina się Zatoka Miejska (Uvala Gruz), gdzie przybijają różne statki oraz promy. Morze od miasta dzieli Magistrala Adriatycka, a także masyw góry Sro (412 metrów nad poziomem morza). Miejskie plaże są małe, niewiele miejsca do opalania wydzielono w pobliżu twierdzy Lovrijenac, ale kąpać się można również w dzielnicach hotelowych: w zatoce Sumartin, koło hoteli Vis, Kompas i Adriatic, oraz na plaży powszechnie znanej jako Copacabana. Najwięcej hoteli znajduje się w dzielnicach Babin Kruk i Lapad, po przeciwnej stronie zatoki portowej. Miejsc noclegowych jest pod dostatkiem, również dla turystów mniej zamożnych. Bez problemu można tu także wynająć kwaterę u osób prywatnych.

Początki miasta sięgają czasów prehistorycznych. Na wyspie Lave (południowa część obecnego Dubrownika) już wtedy istniała grecka osada. W VI wieku rozwinęła się na tyle, że mogła sobie pozwolić na budowę kościoła (jego pozostałości odkryli niedawno archeolodzy). Osada ta nazywała się Ragusa i zarabiała głównie na handlu morskim. Miasto było bogate i dlatego wiele innych państw chciało je wziąć pod swoją “opiekę”. W obawie przed nimi mieszkańcy zbudowali ogromne mury. W roku 1205 Ragusa zgodziła się na zwierzchnictwo państwa weneckiego zachowując jednak pełnię swobód. W XIV i XV wieku Dubrownik – Ragusa, obok Wenecji i Ankony, należał do potęg handlowych Adriatyku. Bardzo ważną sprawą było to, że od początku istnienia miasta zawsze dbano o jego bezpieczeństwo, nie tylko pod względem militarnym, ale starano się również utrzymać bardzo dobre stosunki dyplomatyczne z wielkimi sąsiadami. Największy rozkwit republiki miał miejsce w XV i XVI wieku. Miasto miało wówczas około 200 swoich okrętów, które pływały po różnych morzach w celach handlowych. Kupcy również przemierzali bardzo dużo szlaków lądowych. Bogacące się miasto dbało także o rozwój architektury i sztuki. Stawiano piękne pałace i gmachy publiczne. Pod koniec XVI wieku znacznie się pogorszyły warunki handlowe w rejonie Morza Śródziemnego. Na odkryciu drogi morskiej do Ameryki zyskały jedynie szlaki atlantyckie. Błyskawicznie uderzyło to również we flotę miasta. Trzeba ją było szybko znacznie zmniejszyć.

Niestety na ubożejące miasto spadł dodatkowy kataklizm. W 1667 roku Dubrownik został znacznie zniszczony w wyniku trzęsienia ziemi. Wraz z miastem zginęło wiele tysięcy ludzi. W 1808 roku do miasta wkroczyli żołnierze Napoleona, którzy podporządkowali je Francji. Siedem lat później na kongresie wiedeńskim, miasto przypadło Austrii jako część Dalmacji. Druga wojna światowa zakończyła się włączeniem Dubrownika w obszar Jugosławii. W 1991 roku po ogłoszeniu przez Republikę Chorwacji deklaracji Niepodległości, miasto było ostrzeliwane przez Serbów i Czarnogórców. Oblężenie miasta trwało od października 1991 roku do maja 1992. Podczas działań wojennych na Starówkę spadło 425 pocisków. Zniszczeniu uległo prawie 70% budynków, zginęło około 3 tysiące mieszkańców. Obecnie niemal wszystkie uszkodzenia już naprawiono, ale jeszcze w niektórych budynkach pozostały dziury po kulach.